Van telegraph cove, naar Port Hardy, Prince Rupert en dan naar Stewart

Tis wat als je even geen WiFi hebt. Geen facebook, whatsapp of belangrijker nog e-mail. Maar we redden ons gelukkig nog prima ;-).

In Telegraph Cove staan we vroeg op. En met vroeg bedoelen we ook vroeg. 04:00 gaat het wekkertje en om 04:30 zitten we al in de auto richting Port Hardy. Daar ligt onze Ferry die ons in 14 uur! over gaat zetten naar Prince Rupert via de Inside Passage. Het schip is luxe afgewerkt, met mooie vloeren en lederen stoelen. Je kunt “voor weinig” ook nog een cabine huren, maar dat vinden we voor de korte vaart net even te veel van het goede. We vullen de tijd met wat potjes Catan en buiten in de zon zitten. Het is nog steeds stralend weer dus op het dek is het goed vertoeven. Onze auto staat helemaal vooraan dus bij het uitrijden zijn we snel weg. Inmiddels is het 23:00 en staan we bij ons motel, the Pacific Inn. Dit motel is een beetje shabby, maar gelukkig blijven we maar een nacht.
De volgende dag (donderdag 18/7), stappen we in de auto en rijden we naar Stewart. Het landschap wordt steeds indrukwekkender. Besneeuwde bergtoppen, gletsjers en grote meren overal om ons heen. Echt prachtig om te zien. Aan het eind van de middag komen we aan bij onze volgende verblijfplaats. Weer een Inn dus we hopen op iets beters dan de vorige. Gelukkig ziet dit er 10x beter uit. Het is net een klein cowboy dorpje en de inrichting is prima verzorgd. Een restaurantje zit aan de andere kant van de straat en daar gaan we lekker wat happen. Morgen gaan we proberen om Grizzly’s te spotten in Alaska. Mischien ook nog even een cache doen daar, dan kunnen we Amerika van ons lijstje afstrepen.

Roadtrip!

Wekkertje vroeg gezet. Ontbeten en spulletjes gepakt. 08:10 zaten we in de auto. Eerst weer een heel stuk terug en toen richting Campbel River. Onderweg nog even gestopt om te tanken.

Weer een prachtige zonnige dag vandaag. Na ongeveer twee uur komen we bij een korte trail langs de Qualicum Falls. Twee kleine watervallen en een leuke wandeling.
We rijden verder over de bc19n waar we met 110km per uur lekker op kunnen schieten. Om één uur stoppen we voor een lekker grote slice pizza. Heerlijk op het terras in de zon gezeten. Het is nu niet zo ver meer. Rond drie uur rijden we de afslag voorbij, bewust, want de lodge ligt zo afgelegen dat we eerst 20 minuten verderop boodschappen gaan doen. Op de parkeerplaats zetten we onze auto tussen twee “normale” auto’s in. Wij rijden in een mini vergeleken met hen. In de winkel verkopen ze helaas geen grote flessen water zonder bubbels, dus we kopen een tray van 24 kleintjes.
Wanneer we een half uur later de weg richting “Hidden cove lodge” inslaan is direct duidelijk waarom voor deze naam is gekozen. De gravelweg lijdt ons na tien minuten naar de lodge, die uitkijkt over een prachtige baai. Het is hier heerlijk stil, we genieten van de zon en het uitzicht. Morgen op whalewatchingtour!

Telegraph cove continued…

Nadat we rustig aan het water het vorige verhaaltje schreven zijn we aan tafel gegaan. We zitten nog geen vijf minuten aan tafel of er vliegt een vogeltje voorbij het raam. Niet zomaar een vogel, maar een colibri! Echt heel bijzonder om zoiets te zien. tijdens het eten komt de eigenaar nog even met ons kletsen. Een aparte man, maar wel met gevoel voor humor. Na het eten taaien we af en gaan lekker slapen. 

 
De volgende dag vertrekken we na het ontbijt naar het plaatsje Port mc Neil, daar zoeken we naar een aantal caches, maar kunnen er uiteindelijk maar een vinden. We halen bij de Subway een broodje en reizen dan naar het echte Telegraph Cove. Daar eten we onze broodjes op met uitzicht op de kleine uitgang van de cove. Vervolgens gaan we naar Stubbs, waar we een walvistoer hebben geboekt. Net met de boot uitgevaren zien we al snel een aantal bruinvissen. Ook al schijnt de zon lekker fel toch is het vrij fris met al die wind. Verder op de straat zien we bultrugwalvissen. Camera’s in de aanslag natuurlijk! Gelukkig kunnen we ze goed op de plaat krijgen en zelfs een die uit het water rijst op video. Hopelijk komen de beelden er een beetje knap uit. Op de terugweg zien we nog een aantal zeehonden (niet bijzonder meer ;-)) en een spannetje zeearenden. Bij terugkomst schijnt het zonnetje nog lekker en eten we buiten bij een restaurant. Nog even snel een cache doen (in elk stadje waar we geweest zijn hebben we nu een cache gevonden). Aan de havenkant doen we nog even een kopje koffie en choco. Daar zitten twee kleine kinderen die op het terras een “art gallery” zijn begonnen. Het verkopen zit in hun bloed want ook wij lopen weg met twee prachtige tekeningen van kwallen.
 
Op de terugweg steekt er weer een beer over voor de auto langs. Even later krijgen we nog een mooi uitzicht op de houtindustrie en stoppen even om dit te bekijken. 

Onderweg naar Telegraph Cove

Dagje Tofino, beren, zeehonden, kwallen en zeearenden

Wederom gaat de wekker vroeg. Iets voor achten vertrekken we richting Tofino waar een berentocht op het menu staat. Heel toevallig komen we tijdens het rijden al een beer tegen langs de weg. We zoeven langs en in de spiegel zien we hem/haar oversteken en in het bos vertrekken! In Tofino komen we aan bij “Remote Passage”, de organisatie waar we mee gaan varen. Eerst nog even een filmpje kijken om te laten zien wat we kunnen verwachten. Daarna trekken we allemaal een warm pak aan en stappen we de boot in met de camera’s in de aanslag. Het is goed dat we een warm pak aan hebben want ook al schijnt de zon en is het ongeveer 20 graden, de wind en de snelheid waarmee we over het water gaan maakt het verdraait koud. Na een paar honderd meter gevaren te hebben komen we al wat “wild life”  tegen. Een zeearend die op een paal zit, starend naar een visje. We komen langzaamaan steeds dichterbij, maar het beest vliegt gelukkig niet weg zodat je hem mooi op de plaat kunt zetten. Nadat iedereen een foto heeft kunnen maken varen we door, met een flinke snelheid langs de kust. Af en toe stopt de “kapitein” om informatie te vertellen over het gebied of omdat er een beest gespot wordt! Al snel zien we de eerste beer (Black Bear) bij een bosje zitten, lekker te luieren in de zon. Daarna varen we door en zien we nog een beer. Dit keer een wat dunner exemplaar (die gaat het niet redden van de winter). De tocht gaat door en we komen daarna nog een hele berg zeehonden tegen en een flinke school kwallen. Op de terugweg krijgen we nog wat bijzonders te zien. Een beer met jong erbij! Na de tocht lopen we het dorpje in en luchen we bij Schooner Restaurant. Een stevige maaltijd gaat er wel in na 2,5 uur op het water te hebben gezeten. Met een volle maag lopen we naar de “light house” trail en in de tussentijd loggen we nog een paar caches. Bij de tweede cache loopt er nog een ander team geocachers achter ons en – niet te geloven natuurlijk – het zijn Nederlanders. We zoeken samen de cache op, maar uiteindelijk vindt Bart hem toch als eerste! Daarna lopen we richting het strand. In de tussentijd een kleine mijlpaal, we loggen onze 150ste cache! Dan zit de dag er weer op en lopen we terug naar de auto. Morgen vroeg op en vertrekken naar Telegraph Cove.